بررسی تاثیر میزان سیلیس و آلومین موجود در مواد افزودنی بر روند تثبیت ماسه‌های روان

مناطق وسیعی از کشور ایران، شامل دشتهای ماسه روان است که همه ساله حرکت این ماسه‌ها، علاوه بر عوارض اجتماعی و بهداشتی که برای حاشیه نشینان این بستر‌ها ایجاد می کند، خسارات مالی جبران ناپذیری نیز برای مسیر‌های راه و راه‌آهن موجود و در معرض حرکت این ماسه‌ها به بار می‌آورد. درحال حاضر سطح بیابانها ، کویرها و شنزارهای کشور 34 میلیون هکتار و مراتع فقیر کویری 16 میلیون هکتار بر آورد می شود که از این مقدار 12 میلیون هکتار سطح شنزارهای کشور بوده که 5 میلیون هکتار آن ماسه ها و شنهای روان و فعال اند . بنابراین با سطح وسیعی از این بسترها مواجه هستیم که به‌ناچار در پروژه‌های راه سازی با آنها برخورد می‌کنیم و باید تمهیدات مناسبی برای مقابله با آن اندیشیده شود. در این تحقیق سعی شده که با بکارگیری دو نوع پوزولان با درصدهای سیلیس و آلومین متفاوت، اثر تثبیتی این عناصر را بر خاکهای آزمایشی مورد بررسی قرار دهیم تا تاثیر هر یک از این عناصر بر مقدار مقاومت نهایی و زمان عمل آوری مفید جهت کسب مقاومت در این نوع خاکها مشخص شود.